عزیز من

فدایت شوم...

 امروز بدون هیچ بهانه‌ای دلم خواست برایت بنویسم برای تو عزیزتر از جانم، در حیرتم که چه نویسم برای تو که هنوز کوچکی، برای تو که شاید سالیان بعد این نامه‌ها را بخوانی، نمی‌دانم آن موقع نظرت راجع به دلنوشته‌هایم چیست! شاید برایت جذاب باشد لحظاتی را که بر ما گذشته، شاید هم سخنان گزافی به نظرت آید. قصدم این است که برایت یادگاری‌هایی به جا بگذارم و بد نیست بدانی که آن چه نگاشته‌ام از دلم بر آمده، وقتی شروع به نوشتن می‌کنم ناخودآگاه کلمات پشت سر هم قرار ‌می‌گیرند.  

پسر کوچکم، عزیزم، هر روز جذاب‌تر و بانمک‌تر از پیش می‌شوی آن‌قدر جذاب شده‌ای که وصفش برایم سخت است. شیرین‌زبونی‌هایت قابل وصف نیست؛ کلمات را به نحو جذابی کنار هم می‌چینی و جمله‌سازی ‌میکنی و جذاب تر از آن، وقتی که کلماتی را اشتباه تلفظ می‌کنی، نمی‌دانی چقدر دوست داشتنی می‌شوی وقتِ گفتنِ  "دست شما درد نکنه"؛ یا وقتِ گفتنِ "الهی شکر" در حالی که دستان کوچکت رو به آسمان دراز است.  

داشتم بال در می‌آوردم وقتی نشانم دادی خورشیدی را که با مداد زردت کشیده بودی. این اولین نقاشی‌ای بود که خودت به تنهایی کشیدی.

 پسرکم با اینکه خیلی بد غذا هستی ولی عاشقِ دِلستر، چای، آدامس، چوب شور، هویج بستنی و پاپ‌کورنی و از خوردنشان نهایت لذت را می‌بری.

شب‌ها خیلی دیر به خواب می‌روی و می‌خواهی که برایت کتاب بخوانم، گاهی اوقات تا چشمان قشنگت را ببندی و به خواب ناز بروی، چندین کتاب برایت خوانده‌ام، گاهی در خواب نِق می‌زنی و چشمانت را باز می کنی و دوباره می‌بندی، کاش خبر داشتم بر تو چه می‌گذرد!!

 علاقه‌ی زیادی به کتاب داری به طوری که کتاب خواندن برای تو، کار شبانه روزی من شده است.

همیشه دوست داری همه‌ی کارها را خودت به تنهایی انجام دهی؛ مثلاً شلوار و جورابت را خودت می‌پوشی، وسایل‌ات را جمع و جور می‌کنی و علاقه‌ی زیادی به جارو زدن، گردگیری کردن، اُتو زدن و ... داری. خلاصه این که برای بزرگ شدن و ورود به دنیای آدم بزرگ‌ها خیلی عجله داری، اما نمیدانی وقتی بزرگ شوی، وقتی وارد دنیای بزرگ‌تری شوی؛ دلت برای همان دنیای کوچک و بی‌دغدغه‌ی کودکی تنگ می‌شود و به دنبال این هستی که کودک خفته‌ی درونت را بیدار کنی.

 برایت آرزوی شادی روز افزون را دارم.

قربانتتتتتتتتتتتت ...